De Petekindstraat, een doodlopende straat die in de Marconistraat uitmondt, was oorspronkelijk een 19e-eeuwse impasse (impasse Claeys) die toegang gaf tot de arbeiderswoningen van de Cité Tyckaert (ter hoogte van de huidige pare zijde van het straatje), die werd onteigend en gesaneerd krachtens een K.B. van 06.04.1910.

Begin 20e eeuw werd de straat opgenomen in het
Plan général d’alignement et d’expropriation par zones van de Berkendaalwijk, een initiatief van bankier Georges Brugmann dat een groot gebied besloeg tussen de Alsembergsesteenweg, de Waterloosesteenweg en de Vanderkinderestraat (K.B.van 12.07.1902). Het plan van het Vorstse deel van de betrokken zone, ten westen van de Brugmannlaan, werd uitgevoerd door ingenieur Désiré Van Ouwenhuysen (1899).

Aan onpare zijde is in de Petekindstraat een reeks bescheiden arbeiderswoningen in eclectische stijl bewaard, waarvan de oudste in 1897 werden gebouwd op initiatief van Sébastien Pauwels. Onder de best bewaarde vermelden we nr.1 op de hoek met de Marconistraat (nr.25) en nr.3. Nr.15, gebouwd in 1904 voor schrijnwerker-aannemer J. B. Christianne, is eveneens een goed bewaarde getuige van de bijzonder typologie van het kleine arbeidershuis, die vroeger nauw verbonden was met de industriële activiteit die deze sector van de Berkendaalwijk kenmerkte.


Bronnen

Archieven
GAV/OW dossier 12 (Brugmannwijk).
GAV/DS 1 en 3: 1247 (1897); 1: 8444 (1925); 15: 3620 (1904).

Publicaties en studies
DEL MARMOL, B., De Molièrelaan en de Berkendaalwijk, GOB, Brussel 2002 (Brussel, stad van kunst en geschiedenis, 33).
VERNIERS, L., Histoire de Forest Lez Bruxelles, Brussel, 1949.